Het is waar: als je kiest voor vrienden, dan moet je wat inleveren.
Eigenlijk zeg je bij vriendschap of bij liefde altijd: “Ik zal me aan jou aanpassen. Ik zal voor jou veranderen. Ik zal je dienen, ook al is dat een offer voor me.”
Trouwens: als één van beiden altijd maar geeft en offert, en de ander doet niets anders dan vragen en eisen, dan voelt dat niet fijn, dan voel je je in je vrijheid beperkt.
Dan zou je denken: in een vriendschap met God kan je toch nooit echt vrij zijn, want God kan toch altijd maar eisen en vragen van ons? Wij moeten toch altijd toegeven? Kun je wel een normale vriendschap ontwikkelen met God? Want Hij heeft alle macht, ik moet me toch aanpassen aan God?
Maar let op: dit is geen waar!
Het evangelie zegt eigenlijk dat God zich zeer radicaal aan ons heeft aangepast en mens is geworden. Hij werd een menselijk wezen met beperkingen, dat zelfs kwetsbaar werd voor lijden en dood.
Aan het kruis onderwierp hij zich aan onze staat (als zondaars) en stierf in onze plaats om ons te vergeven. In Christus heeft God eigenlijk ten diepste gezegd: “Ik zal me aan jou aanpassen. Ik zal voor jou veranderen. Ik zal je dienen, ook al is dat een offer voor me.”
Deze opofferende liefde mag ook ons veranderen.
Paulus schrijft: de liefde van Christus dringt ons. (2Kor5:14)
Is het eenvoudig om van God te houden? C.S. Lewis: “Het is eenvoudig voor degenen die het doen”.
Als je iemand zeer graag ziet, dan voelt dat niet als een offer, maar je vindt het fantastisch dingen voor elkaar te kunnen doen.
De liefde van Christus dringt, stimuleert, spoort aan.
Als we beseffen wat Hij voor ons deed, zijn we niet langer bang om vrijheid op te geven, en we vinden ware vrijheid in Hem.
(overdenking gebaseerd op enkele pagina's uit het boek "In alle redelijkheid, christelijk geloof voor welwillende sceptici" door Tim Keller - pag. 66-68)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten